Развитие речи

детей дошкольного возраста в процессе   игры

Консультация для воспитателей дошкольного образования

ГУО «Детский сад № 7 г.Кричева»

Подготовила: Косенкова И.И.,

Заместитель заведующего по основной деятельности

Родной язык играет уникальную роль в становлении личности человека. Язык и речь традиционно рассматривались в психологии, философии и педагогике как узел, в котором сходятся различные линии психического развития: мышление, воображение, память, эмоции. Являясь важнейшим средством человеческого общения, познания действительности, язык служит основным каналом приобщения человека к ценностям духовной культуры, а также необходимым условием воспитания и обучения [1].

Речь сопровождает практически все виды деятельности ребёнка, совершенствует её, и обогащается сама. Чем богаче и правильнее речь ребёнка, тем легче ему высказывать свои мысли, тем шире его возможность узнать действительность, полноценнее будущие взаимоотношения с детьми и взрослыми, его поведение, а, следовательно, и его личность в целом. Наша задача – воспитание свободной личности, способной к полноценному общению. Но как развивать речевое общение детей? Как ребёнка умеющего говорить, научить разговаривать? Говорить – пользоваться устной речью, выражать свои мысли словами. Для того, чтобы говорить, ребёнок должен владеть определённым запасом слов, активно пользоваться им, уметь строить высказывания, формулировать свою мысль, понимать речь окружающих, уметь слушать и быть внимательным. Разговаривать – беседовать, вести разговор, общаться. Чем богаче речь ребёнка, тем сильнее его стремление к общению.

Дошкольный возраст – это период активного усвоения разговорного языка, становления и развития всех сторон речи: фонематической, лексической, грамматической, это благоприятная пора для выработки навыков эффективного общения. [3].

Что же нужно для того, чтобы такие навыки у детей вырабатывались?

Обогащать словарь детей, активизировать его, совершенствовать диалогическую речь;

обеспечить развитие у ребенка чувства уверенности в себе, в своих силах, в настойчивости в достижении целей, веры в реализацию своих возможностей;

обеспечить развитие речевого аппарата, мимической мускулатуры, дыхательной системы;

содействовать развитию таких психологических процессов, как восприятие, образное мышление, творческое воображение, память;

пробудить чувства доброжелательного отношения, желания общаться друг с другом, умения вести себя в коллективе сверстников.

Чтобы решить все эти задачи, нужно создать детям определённые условия. Какие?

1. Развивающая среда. Во всех возрастных группах большое внимание уделяется развивающей предметно- пространственной среде, в которой ребёнок находится большую часть времени. Поэтому, насыщая групповое пространство, следует позаботиться в первую очередь о том, чтобы дети могли удовлетворить свои важные жизненные потребности: в познании, в движении, в общении. Важным составляющим развивающей речевой среды в группе являются:

разнообразные виды театров; познавательная и художественная литература; иллюстрации, картины; дидактические игры; картотека художественного слова и др.

3. Детское речевое творчество. Необходимо создавать условия для овладения детьми творческой продуктивной речевой деятельностью. Это сочинение сказок, сказочных историй, составление загадок, рифмовок. Творческая деятельность воспитывает у детей любознательность, чуткость к слову. В процессе совместной творческой речевой деятельности у детей развивается умение интересно рассказывать и заинтересовывать слушателей, что помогает стать общительнее, преодолевать застенчивость, развивает уверенность в своих силах. Проблема повышения речевой активности остается одной из актуальных проблем теории и практики развития речи детей дошкольного возраста. [2]. Какие же формы совместной деятельности педагога с детьми по повышению речевой активности выбрать для работы?

Один из основных видов игровой деятельности – это сюжетно-ролевая игра. Сюжетно-ролевая игра - это основной вид игры ребенка дошкольного возраста. Между речью и игрой существует двусторонняя связь. С одной стороны, речь развивается и активизируется в игре, а с другой - сама игра развивается под влиянием развития речи. Ребенок словом обозначает свои действия, и этим самым осмысливает их; словом он пользуется и чтобы дополнить действия, выразить свои мысли и чувства. А в старшем дошкольном возрасте иногда целые эпизоды игры создаются только с помощью слова. В ходе игры ребёнок вслух разговаривает со сверстниками, либо с игрушками, а также подражает звукам. Дети берут на себя роли взрослых людей и в игровой форме воспроизводят их деятельность и отношения между ними. Обращение в игре к предметам - заместителям ставит детей перед необходимостью переименовать предмет, а затем сообщить об этом другим играющим. Таким образом, в игре, кроме речи, определяемой особенностями взятой на себя роли, появляется речь, функцией которой является согласование совместных действий.

Поэтому в детском саду педагогам следует обратить пристальное внимание на сюжетно – ролевые игры детей. Участие воспитателя дошкольного образования в сюжетно-ролевых играх детей не может ограничиться организацией обстановки, подбором игрового материала. Он должен проявлять интерес к самому процессу игры, знакомить с новыми ситуациями, разговаривать с детьми по существу их игр, влиять на обогащение их языка. Влияние воспитателя дошкольного образования на выбор игры, игровые действия заключается в том, что он поддерживает интерес к игре, развивает инициативы детей, приучая их задумываться над темой игры, самостоятельно выбирать наиболее интересную тему.

Для обучения через игру используются дидактические игры. Дидактические игры дают возможность решать педагогические задачи в игровой форме. Дети играют, не подозревая, что усваивают какие-то представления, овладевают навыками действия с предметами, культурой общения друг с другом.

Существуют 3 вида дидактических игр:

1. Игры с предметами или игрушками. Они направлены на развитие тактильных ощущений .

2. Словесные игры построены на словах и действиях играющих. Такие игры служат средством развития памяти, внимания, диалогической речи, умения и желания выражать свои мысли. Воспитание правильного звукопроизношения, уточнения, закрепления и активизации словаря.

3.Настольно-печатные игры используются как наглядное пособие, направлены на развитие зрительной памяти и внимания.

Дидактические игры так же можно разделить на группы:

игры – путешествия призваны усилить впечатления, обратить внимание детей на то, что находиться рядом («Путешествие в страну сказок», «Мы едем в дальние края»);

игры – поручения, в их основе лежат игры с предметами, игрушками, словесные поручения («Разложи по величине», «Выбери все предметы красного цвета», «Построй матрёшек на зарядку»);

игры – предложения, это когда создаётся ситуация, которая требует осмысления последующего действия. В этих играх используются такие методы, как познавательные вопросы, метод предположений, метод предъявления заданий с неопределенным окончанием, проблемные ситуации и т.д. («Что было бы, если…», «Что будет, когда…», «Что можно делать с …»);

игры – загадки развивают способность рассуждать, делать выводы;

игры – беседы, в основе которых лежит общение. Они воспитывают умение слушать вопросы и ответы, дополнять, высказывать своё мнение. Познавательный материал для проведения этого вида игр должен даваться в оптимальном объеме, быть доступным и понятным, чтобы вызвать интерес детей («Назови, что можно купить, сварить, связать», «Что может летать, плавать, ходить», «Чем можно играть, рисовать»). Дидактическая игра может сделать любой учебный материал увлекательным, стимулирует работоспособность, облегчает процесс усвоения знаний. 

Используемая литература:

1. Лямина Г.М. Особенности развития речи детей дошкольного возраста. Хрестоматия по теории и методике развития речи детей дошкольного возраста. / Сост. М.М. Алексеева, Б.И. Яшина. – М.: Академия, 2000. – С. 17-27.

2.Старжинская Н.С.Учим детей рассказывать : пособие для педагогов дошкольных учреждений / Н. С. Старжинская, Д. Н. Дубинина, Е. С. Белько . – Минск : Адукацыя і выхаванне, 2003 

3. Сохин Ф.А Развитие речи у детей дошкольного возраста / М.: Просвещение, 2001.

 

Образовательные Интернет-ресурсы Республики Беларусь

edu.gov.by	Cайт Министерства образования Республики Беларусь
www.edu.by	Белорусский национальный образовательный Интернет-портал
giac.unibel.by	Главный информационно-аналитический центр Министерства образования Республики Беларусь
ris.unibel.by	Республиканский информационный поисковый узел по вопросам образования
cis.unibel.by	Cайт Совета по сотрудничеству в области образования государств-участников СНГ
rikz.unibel.by	Республиканский институт контроля знаний
www.academy.edu.by	Cайт Академии последипломного образования
adu.by	Образовательный портал Национального института образования
mir.pravo.by	Детский правовой сайт
www.cis.bsu.by	Cайт электронного журнала «Образование в СНГ»
kudapostupat.by	Электронный справочник абитуриента РБ
www.nihe.bsu.by	Сайт Республиканского института высшей школы
www.ripo.unibel.by	Портал Республиканского института профессионального образования
www.child.of.by	Сайт Национального центра усыновления Республики Беларусь
www.nchtdm.com	Сайт Национального центра художественного творчества детей и молодежи
www.rcttu.info	Сайт Республиканского центра технического творчества учащихся
www.eco.unibel.by	Сайт Республиканского экологического центра детей и юношества
rctkum.by	Сайт Республиканского центра туризма и краеведения
www.zubronok.unibel.by	Сайт Национального детского образовательно-оздоровительного центра «Зубренок»
profedu.unibel.by	Сайт методической поддержки профессионального образования
tvoi-mir.unibel.by	Сайт методической поддержки развития интеллектуальных и творческих способностей учащихся
www.nlb.by	Интернет-портал Национальной библиотеки Беларуси
npb.unibel.by	Cайт Научно-педагогической библиотеки ГИАЦ
mp.minsk.edu.by	Минский городской методический портал
www.mgiro.minsk.edu.by	Минский городской институт развития образования
www.iso.minsk.edu.by	Cайт центра информационных ресурсов системы регионального образования МГИРО
boiro.brest-region.edu.by	Брестский областной институт развития образования
groiro.by	Гродненский областной институт развития образования
iro.gomel.by	Гомельский областной институт развития образования
voiro.vitebsk-region.edu.by	Витебский областной институт развития образования
www.mogilev-region.edu.by	Могилевский областной институт развития образования
nastgaz.by	Редакция газеты “Настаўніцкая газета”
n-asveta.by	Часопіс “Народная асвета”
p-shkola.by	Издательство “Адукацыя і выхаванне”
praleska-red.by	Редакция журнала “Пралеска”

 

Взаимодействие руководителя физического воспитания 

с  воспитателем дошкольного образования   

Консультация для воспитателей дошкольного образования

 

Подготовила: руководитель физического

воспитания А.А. Шендикова

 

Цель: совершенствовать знания педагогов о постоянном взаимодействии руководителя физического воспитания и воспитателей  учреждения дошкольного образования по физическому воспитанию, сохранению и укреплению здоровья детей.

Задачи:

1. Совершенствовать знания  по подготовке детей и проведения занятий по физической культуре.

2. Вызвать желание постоянного сотрудничества с руководителем физического воспитания.

Требования к воспитателю дошкольного образования:

1. Знает программу, в соответствии с которой претворяет на практике физическое совершенствование детей (цели, задачи, прогнозируемые результаты).

2. Знает особенности состояния здоровья воспитанников.

3. Формирует у детей представления о гигиене и эстетике занятий физическими упражнениями (осанка, образцовый показ физических упражнений, проведение занятия в спортивной одежде и обуви и т.д.).

4. Обеспечивает безопасность детей в процессе занятий физическими упражнениями.

5. Оказывает детям первую медицинскую помощь при несчастных случаях.

6. Планирует, проводит и анализирует физкультурно-оздоровительные мероприятия в режиме дня (утренняя гимнастика, физкультминутка, подвижные игры между занятиями и на улице).

7. Создаёт условия в группе для самостоятельной двигательной деятельности детей.

8. Организует самостоятельную двигательную деятельность детей в группе и на прогулке.

9. Информирует законных представителей воспитанников  об уровне физического состояния их детей и успешности в двигательной деятельности.

      Перед физкультурным занятием воспитатель дошкольного образования прослеживает за спортивной одеждой детей и обувью (чешками), чтобы у детей ничего не находилось в руках и во рту. Воспитатель сам переодевается в спортивную форму. Перестраивает детей по росту: от самого высокого ребёнка до самого низкого.

Важно, чтобы воспитатель знал свою роль в каждом виде деятельности. Он должен помочь детям лучше усвоить программное содержание. При этом его активность на занятии зависит прежде всего от возраста детей. Наиболее активная роль принадлежит воспитателю младшей группы. Воспитатель выполняет всё с самого начала занятия: с входом в зал, построения детей в шеренгу и до его окончания: выход из зала спокойным шагом.

В средней и старшей группах воспитатель  помогает руководителю физического воспитания в перестроении детей, раздаче и сборе спортивного инвентаря.

Во время выполнений общеразвивающих упражнений  и  в основных видах движений воспитатель следит за исходным положением и качеством движений, делает по необходимости замечания детям или поощряет тех, которые верно справились с заданием, применяя самые разнообразные приёмы.

Во время подвижных игр воспитатель следит за детьми, чтобы они правильно передавали игровой образ, не нарушали установленные правила.

Умения, знания и навыки, полученные детьми на физкультурных занятиях, воспитатель умело должен применять в повседневной жизни детей.

Ежедневные занятия с каждым ребёнком, знание его интересов, способностей дают возможность воспитателю и руководителю физического воспитания осуществлять физическое развитие всех детей.

Руководитель физического воспитания консультирует воспитателей, даёт необходимые советы, оказывает помощь.

Особенно содержательная  совместная  работа  с воспитателем и музыкальным руководителем проводится в ходе подготовки к утренней гимнастике, спортивным праздникам, досугам, развлечениям. Учитывая способности каждого воспитателя необходимо распределить роли для сюрпризных моментов праздника, отработать их, подобрать музыкальное сопровождение, песни, танцы.

Чтобы воспитатель был первым помощником руководителя физического воспитания, с ним надо регулярно взаимодействовать. На консультациях знакомить воспитателей  с планом работы, разрабатывать утреннюю гимнастику, обращать внимание на те умения и навыки, которыми должен овладеть каждый ребёнок, вместе обсуждать проведенные занятия, учитывать, кому из детей нужна индивидуальная помощь. А на практических занятиях помогать  воспитателям, совершенствовать их навыки и умения.

 Постоянная, совместная работа руководителя физического воспитания и воспитателя группы может привести к желаемым результатам в решении задач общего физического воспитания дошкольников.

 

Першая малодшая  група

                                              

Заінька

Мэта: развіваць увагу, спрыт, каардынацыю рухаў, хуткасць рэакцыі.

Апісанне гульні: дзеці бяруцца за рукі і ўтвараюць круг. У сярэдзіне — заінька. Усе спяваюць:

Заінька бялюсенькі,

Заінька шарусенькі!

Праскачы у дзірачку

Ды не пабі спіначку!

            На гэтыя словы зайчык імкнецца выскачыць з круга, але дзеці не пускаюць і хутка прысядаюць, як толькі ён набліжаецца да каго-небудзь з іх.

            Пасля гэтага дзеці спяваюць далей:

Заінька, павярніся,

Шэранькі, павярніся!

Тупні ножкай, паскачы

Ды ў далоні запляшчы!

             Пры заканчэнні песні ўсе павінны запляскаць у далоні. Гэтым момантам карыстаецца зайка: ён хапае каго-небудзь з дзяцей і хутка становіцца на яго месца. Той, хто застаўся без месца, павінен выконваць ролю заінькі.

Правілы гульні: пры пабліжэнні заінькі ігракі павінны хутка ўзяцца за рукі, калі яны не паспеюць зрабіць гэтага, той, да каго дакрануўся зайчык, займае яго месца.

                                                

Лясь, лясь, уцякай!

 Мэта: удасканальваць навыкі бегу, мяняючы тэмп і напрамак. Развіваць спрыт, хуткасць.

 Апісанне гульні: дзеці ходзяць па пляцоўцы, збіраюць кветкі, плятуць вянкі. Некалькі дзяцей выконваюць ролю конікаў, яны стаяць у баку на некаторай адлегласці ад дзяцей. На словы:

Лясь, лясь, уцякай!

Цябе коні стопчуць.

А я коней не баюся

Па дарозе пракачуся.

дзеці ўцякаюць, конікі скачуць на палачцы і імкнуцца дагнаць іх.

         Пры паўторы гульні дзеці і конікі мяняюцца ролямі.

Правілы гульні: уцякаць патрэбна толькі пасля слова «пакачуся», ігрок, якога дагоніць конік, часова выбывае з гульні.

                                         

Прэла-гарэла

Мэта: садзейнічае развіццю ўвагі, назіральнасці, інтуіцыі.

Месца правядзення: пляцоўка, зала.

Інвентар: набор невялікіх прадметаў (рознакаляровыя кубікі, шышкі).

Апiсанне гульні: вядучы ў розных месцах хавае прадметы, гаворачы пры гэтым:

Прэла-гарэла,

За мора ляцела,

А як прыляцела,

Дык недзе і села.

Хто першы знойдзе,

Той сабе возьме!

Пасля гэтых слоў усе разбягаюцца па пляцоўцы і шукаюць схаваныя прадметы.

Хто знойдзе больш за усіх, той і выйграў.

Гульцы пачынаюць шукаць прадметы толькі пасля таго, як сказаны ўсе словы.

У той час, калі вядучы хавае прадметы, усе павінны стаяць спіной да яго з заплюшчанымі вачыма.

 

 

 

 

 

 

 

Другая малодшая  група

 

Грушка

Мэта: ўдасканальваць навыкі бегу з выкрутамі, уменне хутка арыентавацца ў наваколле.

Апісанне гульні: дзеці ўтвараюць круг, у сярэдзіне якога знаходзіцца дзяўчынка ці хлопчык. Гэта і ёсць «грушка». Дзеці ідуць у карагодзе вакол грушкі і спяваюць:

Мы пасадзім грушку усе, усе,

Няхай наша грушка расце, расце.

Вырасці ты, грушка, вось такой вышыні,

Распусціся, грушка, вось такой шырыні!

Расці, расці, грушка, ды у добры час.

Маленькая (iмя) паскачы для нас.

А ўжо наша грушка распусцілася,

А наша (iмя) зажурылася.

А мы тую грушку весяліць будзем.

І ад нашай грушкі  уцякаць будзем.

Правiлы гульнi: на апошнія два словы дзеці разбягаюцца, а “грушка” ловіць.Дзеці павінны выконваць танцавальныя рухі па зместу песні.

 

Вожык і мышы

Мэта: развіваць слухавую увагу, пачуццё мовы, уменне карыстацца рознай сілай голасу, цікавасць да беларускай спадчыны.

Апiсанне гульнi: па лічылцы выбіраюцца “вожык” і “мышы” (2-3).Астатнія дзеці становяцца ў кола і ідуць управа, а “вожык” ідзе ўлева. “Мышы” знаходзяцца па-за колам. Дзеці прыгаворваюць:

Бяжыць вожык – тупу-туп!

Сам калючы, востры зуб!

Вожык, вожык, ты куды?

Ад якой бяжыш бяды?

Спыняюцца.Прагаворваюць цішэй:

Вожык ножкамі туп-туп!

Вожык вочкамі луп-луп!

Навакол пануе ціш,

Вожык чуе ў лісці мыш.

“Вожык” ходзіць у коле, прыслухоўваецца. Дзеці гучна кажуць:

Бяжы, бяжы, вожык!

Не шкадуй ты ножак!

Ты лаві сабе мышэй,

Не чапай другіх дзяцей! 

Правiлы гульнi: вымавіўшы апошнія словы, дзеці падымаюць у двух месцах рукі, утвараючы “вароты”. Вожык выбягае праз іх, пры гэтым стараецца злавіць каго-небудзь з “мышэй”.Тыя бегаюць дзе хочуць, пралазяць пад рукамі дзяцей. “Вожык” можа трапіць у кола толькі праз “вароты”.

 

Адгадай, чый галасок

Мэта: развіваць увагу на слых, памяць.

Апісанне гульні: дзеці ўтвараюць круг. Адзін з ігракоў становіцца пасярэдзіне яго і закрывае вочы. Дзеці гавораць:

Сталі ў круг, і – раз! два! тры!

Павярнуліся, сябры!

            На апошнія словы ўсе паварочваюцца вакол сябе і спяваюць:

А як скажам — скок, скок, скок...

            Словы «скок, скок, скок» — спявае ці гаворыць той, каму загадзя прапанаваў выхавальнік.

Адгадай, чый галасок?

            Гэтыя словы спяваюць усе дзеці.

            Дзіця, што стаіць у цэнтры з закрытымі вачамі, павінна адгадаць, хто праспяваў словы «скок, скок, скок», Той, каго пазналі, ідзе на сярэдзіну круга.

Правілы гульні: дзіця не мае права адкрываць вочы да таго часу, пакуль не закончацца словы.

 

Што робіш?

Мэта: развіваць памяць, кемлівасць, увагу. Выпрацоўваць каардынацыю рухаў.

Апісанне гульні: дзеці выбіраюць гаспадыню і, стаўшы ў круг, рысуюць вакол сябе кружкі. Гаспадыня абыходзіць ігракоў, задае кожнаму работу, напрыклад пячы хлеб, варыць абед, пілаваць дровы, касіць сена і г.д. Дзеці пастукваюць палачкай па свайму кружку і ўвесь час гавораць, якую работу яны выконваюць. Даўшы кожнаму заданне, гаспадыня становіцца ў сярэдзіне круга і гаворыць:

- А цяпер будзем усе забіваць цвікі!

            Праз некаторы час яна загадвае ім пілаваць, затым стругаць і г. д. Дзеці абавязаны выконваць усё, што загадвае гаспадыня. Даўшы некалькі заданняў, гаспадыня паказвае прутком на аднаго з ігракоў і нечакана пытаецца: «Што робіш?».

            Iгрок павінен адразу ж назваць работу, якую яму даручылі ў пачатку гульні, пасля чаго гаспадыня дае ўсім новыя заданні. Перамагае той, хто ні разу не памыліўся.

 Правілы гульні: на пытанне: «Што робіш?» - ігрок павінен назваць работу, якую яму даручылі ў пачатку гульні. Калі ігрок памыліўся, ён павінен адгадаць загадку, якую яму загадваюць.

 

Нос, нос, нос, лоб

Мэта: развіваць хуткасць рэакцыі, увагу.

Апісанне гульні: ігракі ўтвараюць круг, пасярэдзіне вядучы. Ён кажа: «Нос, нос, нос, лоб». На тры першых словы вядучы трымаецца за нос, а пры чацвёртым замест ілба ён дакранаецца рукой да другой часткі галавы. Ігракі павінны рабіць усё, як гаворыць, а не як робіць вядучы, і не даць сябе зблытаць. Хто памыліўся – выбывае з гульні.

Правілы гульні: дзеці павінны дакранацца рукой да той часткі цела, якую пазывае вядучы.

 

Шэры кот

 Мэта: удасканальваць навыкі хадзьбы і бегу ў калоне. Выхоўваць смеласць, спрыт, хуткасць рэакцыі.

Апісанне гульні: дзеці выбіраюць ката па лічылцы:

Раз, два, тры, чатыры

Ката грамаце вучылі:

Не чытаць, не пісаць,

А за мышкамі скакаць.

            Мышы становяцца за Катом у калону. Калона рухаецца па пляцоўцы. Паміж Катом і мышамі ідзе размова:

            —   Ёсць мышы ў стозе?

            —   Ёсць!

            —   Баяцца ката?

            —   Не!

            —   А я, катафей, разганю ўсіх мышэй!

            Мышы разбягаюцца, кот іх ловіць.

Правілы гульні: дзеці павінны знаходзіцца ў калоне да слоў: «...разганю ўсіх мышэй» і вымаўляць тэкст павінны дакладна, зразумела.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Сярэдняя група

 

Браднік

 Мэта: развіваць уменне хутка арыентавацца ў навакольных абставінах, удасканальваць навыкі легкага бегу. Выхоўваць смеласць, вытрымку.

Апісанне гульні: па лічылцы выбіраюць рыбака і завязваюць яму вочы хусцінкай. Усе астатнія дзеці - рыбкі. Пляскаючы ў ладкі, дзеці-рыбкі перамяшчаюцца (ходзяць, бегаюць вакол рыбака). Рыбак стараецца каго-небудзь злавіць. Калі на шляху рыбака сустракаецца якая-небудзь перашкода (сцяна, лаўка, крэсла і інш.), дзеці гавораць рыбаку: «Глыбока!» Калі рыбак адыдзе ад перашкоды, дзеці гавораць: «Мелка!» Калі рыбак зловіць каго-небудзь, ён павінен адгадаць па голасу, каго злавіў. На пытанне рыбака: «Хто ты?» злоўлены адказвае: «Я - акунь». Калі не адгадаў, дзеці яму крычаць: «Жабу злавіў!» Рыбак адпускае злоўленага і зноў пачынае лавіць.

Правілы гульні: ігракі павінны ўвесь час перамяшчацца па пляцоўцы і абыходзіць рыбака. Калі рыбак па голасу не адгадаў, каго з дзяцей-рыбак ён злавіў, сам становіцца рыбай, а непазнаны ігрок — рыбаком.

 

Хворы верабей

Мэта: фарміраваць навыкі спрытнага бегу, уменне дзейнічаць па сігналу, выхоўваць адмоўныя адносіны да несумленных учынкаў.

Апісанне гульні: дзеці бяруць сабе назвы птушак — верабей, сава, сініца, кулік і г. д. Дзіця, якое імітуе вераб'я, кладзецца і робіць выгляд, што хворае. Каля вераб'я ўвіхаецца сава. Да савы падыходзіць сініца і пытаецца:

            - Ці дома верабей?

            - Дома.

            - Што ён робіць?

            - Хворы ляжыць.

            - Што яму баліць?

            - Плечыкі.

            - Схадзі, сава, у агарод, сарві траўкі-грэчкі, папар яму плечкі.

            - Парыла, сінічка, парыла сястрычка. Яго пара не бярэ, толькі гарачкі прыдае.

Сінічка адыходзіць, а да савы падыходзяць усе птушкі і пытаюцца:

            - Ці дома верабей?

            - Дома.

            - Што ён робіць?

            - Па двары шнарыць, крошкі збірае, дадому не ідзе, каноплі крадзе.

Пачуўшы гэтыя словы, верабей уцякае, а дзеці гоняцца за ім, стараючыся злавіць вераб'я.

Правілы гульні: дзіця-верабей можа схавацца толькі ў доме савы.

 

Сляпы музыкант

Мэта: развіваць увагу на слых, памяць, мысленне, фантазію.

Апісанне гульні:  усе дзеці становяцца ў круг. Аднаму з іх завязваюць вочы і даюць у рукі палачку. Гэта – сляпы музыкант. Ён дакранаецца палачкай да каго-небудзь з дзяцей. Дзіця, да якога музыкант дакрануўся палачкай, падае голас: пішчыць, гудзе, імкнецца змяніць голас каб сляпы музыкант не здагадаўся, хто гэта. Калі музыкант адгадае, хто падаў голас, той ідзе на сярэдзіну круга, і гульня працягваецца з новым музыкантам.

Правілы гульні: калі дзіця-музыкант тры разы не пазнае, хто падаваў голас, ён выбывае з гульні.

 

Чараўнік

Мэта: практыкаваць ва ўменні імітаваць дзеянні дарослых, развіваць

узгодненасць рухаў, памяць.

Апісанне гульні: дзеці выбіраюць чараўніка. Ён садзіцца і чакае дзяцей, якія, адышоўшы ўбок, дамаўляюцца, што будуць рабіць, напрыклад, збіраць ягады, купацца ў рацэ і інш.

            Потым яны ідуць да чараўніка і гавораць:

- Добры дзень, чараўнік!

            Чараўнік адказвае:

 - Добры дзень, мілыя   дзеткі! Дзе вы былі?

            Дзеці адказваюць:

 - У лесе! – і пачынаюць паказваць тое, што яны дамовіліся рабіць.

            Дзеці паказваюць, а чараўнік павінен адгадаць. Калі адгадае, дзеці ад яго ўцякаюць, а ён ловіць іх. Каго зловіць, той становіцца чараўніком, а ранейшы чараўнік ідзе да дзяцей. Гульня пачынаецца спачатку.

            Правілы гульні: рухі ўсіх дзяцей павінны мець аднолькавы характар; чараўнік мае права лавіць дзяцей толькі на адзначаным месцы.

                                                  

Агароднік

Мэта: удасканальваць навыкі хадзьбы па кругу, бег, змяняючы тэмп і напрамак. Развіваць увагу.

Апісанне гульні: кожны з дзяцей называе сябе якой-небудзь гароднінай: рэпай, рэдзькай, цыбуляй, морквай, радыскай і г.д. і становяцца ў круг. Адзін з дзяцей выбіраецца агароднікам. Ён выходзіць на сярэдзіну круга і стукае палкай аб зямлю. У яго пытаюцца:

 - Хто там

 - Агароднік!

 - За чым прыйшоў?

 - За рэпай!

            Пасля такога адказу ўсе вядуць карагод і спяваюць:

Зверху рэпа зялёная,

У сярэдзіне тоўстая,

К канцу вострая.

Хавае хвост пад сябе.

Хто да яе ні падыдзе,

Усялякі за віхор возьме.

            Агароднік павінен адгадаць, хто з дзяцей назваў сябе рэпай. Калі ён адгадае правільна, рэпа ўцякае, інакш агароднік зловіць яе і павядзе ў свой агарод.

Правілы гульні: агароднік не павінен ведаць, якое дзіця названа рэпай, адгадваюць дзіця-рэпу ён можа тры разы, калі не адгадае, агародніка мяняюць.

                                                 

Вузельчык

Мэта: развіваць узгодненасць рухаў. Выхоўваць пачуццё калектывізму, цікавасць да народнага фальклору.

Апісанне гульні: два ўдзельнікі гульні трымаюць ў руках паясы, утвараючы вароты ў выглядзе вялікага іголкавага вушка. Астатнія удзельнікі становяцца ў рад, бяруцца за рукі і, рухаючыся ўздоўж пляцоўкі, спяваюць:

Iголка — шнырала.

Увесь свет прыбрала,

Прыбрала, абшыла,

Сама голая хадзіла.

Тонкая ды доўгая,

Аднавухая ды вострая.

А я тычу — натычу:

У носік стальны

Хвосцік ільняны!

            Дзеці праходзяць у вароты, імітуючы нітку, якую зацягваюць у іголку. Апошні ў радзе «зацягвае вузельчык»— паясамі скручвае дзяцей, якія ўтвараюць вароты, і вядзе іх за сабой, прыгаворваючы:

Хвосцік ніцяны

Цягну за сабой.

Праз палатно ён праходзіць,

Канец сабе знаходзіць…

Правілы гульні: дзеці, якія ўтвараюць вароты, павінны стаяць адзін ад аднаго на адлегласці нацягнутага паміж імі пояса (1 м); апошні ў радзе ігрок, які зацягнуў вузельчык, не павінен хутка рухацца, каб не паваліць «зацягнутых» паясамі дзяцей.

 

 

 

 

У жмуркі

      Мэта: практыкаваць у бегу з лоўляй і выкрутамі, ва ўменні хутка арыентавацца ў навакольным, развіваць вынослівасць,

Апісанне гульні: Кату завязваюць хустачкай вочы.           

            - Кот, кот! На чым стаіш? - На дубе!

            - За што трымаешся?  - За сук!

            - Што на суку - Вуллі!

            - Што ў вуллях?  - Пчолы!

            - Што ў пчол? - Мёд!

            - Каму мёд?  - Мне ды сыну майму!

            - А нам што? - Гліны на лапаце!

Пасля гэтых слоў дзеці спяваюць:

Ну, кот Апанас, лаві тры гады нас!

Лаві нас хутчэй, не развязвай вачэй!

Пасля гэтых слоў дзеці разбягаюцца ў розныя бакі. А кот Апанас пачынае лавіць дзяцей. Расставіць ён рукі і ходзіць туды і сюды. А ўсе іншыя бегаюць вакол ката, то дакрануцца да яго пальцам, то тузануць за адзенне. Толькі кот хоча схапіць каго-небудзь, а ўжо ўсе адбеглі ці схаваліся ў яго за спіной. Ды яшчэ ўсяляк дражняць ката. Да таго часу бегае кот, пакуль не схопіць каго-небудзь, хто не паспеў выкруціцца, Каго кот схапіў, той і замяняе яго – становіцца катом.

Правілы гульні: да каго дзіця-кот дакранецца рукой, лічыцца злоўленым.

 

Свабоднае месца

Мэта: развіваць хуткасць бегу, спрыт, вынослівасць.

Апісанне гульні: дзеці становяцца ў круг шчыльна адзін каля аднаго. Водзячы выклікае двух дзяцей, якія стаяць побач, яны робяць крок назад і становяцца спіной адзін да аднаго. Па сігналу: «Раз - два - тры - бяжы!» дзеці бягуць у розныя бакі па кругу, стараючыся хутчэй дабегчы да свайго месца. Той, хто хутчэй дабег да свайго месца і заняў яго, лічыцца пераможцам. Затым водзячы выклікае двух іншых ігракоў і г.д.

Правілы гульні: бегчы дазваляецца толькі са знешняга боку круга. У час бегу нельга хапаць рукамі дзяцей.

        

Мароз

Мэта: садзейнічае развіццю хуткасці, спрытнасці.

Месца правядзення: пляцоўка, зала.

Апісанне гульні. Гуляючыя з дапамогай лічылкі выбіраюць “Мароза” і разбягаюцца па пляцоўцы.

“Мароз” бяжыць за імі і стараецца дакрануцца да каго-небудзь. Той, да каго ён дакрануўся, лічыцца “замарожаным”, таму павінен спыніцца і развесці рукі ў бакі.

Іншыя гуляючыя могуць “размарозіць” яго, пляснуўшы рукой па плячы. Перамагае “Мароз”, які здолее “замарозіць” большую колькасць гульцоў.

Пасля кожных двух-трох хвілін выбіраецца новы “Мароз”.

Лічылка

Ты халодны,

Ты марозны,

Ты ў кажусе,

Ты ў латусе,

А ў цябе чырвоны нос,

Гэта ты – дзед Мароз!

 

Схавай рукі!

Мэта: развіваць спрыт, хуткасць, рэакцыі, увагу, назіральнасць. Выхоўваць смеласць.

Апісанне гульні: тыя, што гуляюць, бяруць доўгую вяроўку, завязваюць яе канцы і становяцца ў круг, трымаючыся рукамі за вяроўку. Адзін з ігракоў – водзячы становіцца ў круг і стараецца хутка стукнуць каго-небудзь па руках. Кожны з ігракоў імкнецца заўважыць намер водзячага і спяшаецца адразу ж прыняць свае рукі з вяроўкі.

Правілы гульні: водзячы павінен увесь час рабіць падманныя рухі, каб дзеці не здагадаліся, у якім напрамку ён будзе бегчы па кругу.

 

Дзядуля-ражок

Задача: удасканальваць навыкі хуткага бегу, выховўваць смеласць, сумленнасць.

Апісанне гульні: дзеці выбіраюць важака і называюць яго «дзядуля-ражок». Ён жыве ў доме, які абазначаны для яго ў баку ад пляцоўкі. Усе іншыя дзеці дзеляцца на дзве групы. Трэба, каб у групе была роўная колькасць ігракоў. Адна група размяшчаецца справа ад дома дзядулі-ражка, крокаў за дваццаць, другая — злева, на той жа адлегласці. Гэта іх дамы. Кожная група чым-небудзь адзначае свой дом. Месца паміж гэтымі двума дамамі называецца полем. Дзеці размяшчаюцца ў сваіх дамах, і пачынаецца гульня. Дзядуля-ражок зірне направа, зірне налева і крыкне:

            - Хто мяне баіцца?

А ўсе дзеці яму ў адказ:

            - Ніхто!

Пасля адказу яны перабягаюць са свайго дома ў другі цераз поле. Бягуць і задзірыста падражніваюць важака:

- Дзядуля-ражок,

З'еў чужы піражок!

Дзядуля-ражок выскоквае са свайго дома і ловіць дзяцей, што перабягаюць. Трэба старацца выкруціцца ад дзядулі-ражка, не паддацца яму!

            Першы, каго дзядуля-ражок схопіць, становіцца яго памочнікам і разам з ім ловіць іншых. Калі яны зловяць яшчэ аднаго, той ловіць астатніх разам з імі. Так працягваецца да таго часу, пакуль усе не будуць злоўлены.

Правілы гульні: дзеці могуць забягаць у свой дом, каб адпачыць, але заставацца там доўга нельга.

 

Млын

Мэта: развіваць сілу, спрыт, вынослівасць. Выхоўваць пачуццё калектывізму.

Апісанне гульні: дзеці ўтвараюць круг. На сярэдзіну яго выходзяць тры пары. Яны становяцца адзін да аднаго спіной і моцна счэпліваюць рукі, сагнутыя ў локцях. Дзеці, што стаяць у крузе, павольна рухаюцца ў правы бок і спяваюць:

Млынарня на горцы

Крыламі махае,

Крыламі махае,

Зерне працірае.

Сама не глытае,

Другі хлеб выпякае.

            У час спеваў дзеці, што знаходзяцца ў сярэдзіне круга, імітуюць колы млына: адзін нахіляецца, другі ў гэты час абапіраецца на спіну таварыша і падымае ногі.    Гульня працягваецца да таго часу, пакуль адна з пар не спыніцца.

Правілы гульні:  у сярэдзіну круга павінны выйсці дзеці аднолькавай фізічнай падрыхтоўкі.

 

Вартаўнік

     Мэта: развіваць хуткасць рэакцыі, уменне арыентавацца ў навакольных абставінах, смеласць, спрыт.

Апісанне гульні: выбраны па лічылцы вартаўнік падыходзіць да аднаго з дзяцей, якія стаяць свабодна па ўсёй пляцоўцы. Дзіця адразу ж прысядае на кукішкі, а вартаўнік кладзе яму руку на галаву — ахоўвае яго. Другой рукой ён імкнецца запляміць дзяцей, якія бегаюць па пляцоўцы і стараюцца дакрануцца да таго, хто сядзіць па кукішках.

Правілы гульні: вартаўнік павінен пляміць дзяцей не адымаючы адной рукі з галавы дзіцяці, што сядзіць. Новым вартаўніком становіцца той, хто запляміць дзіця, якое сядзіць.

                                            

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Старэйшая група

 

Гусі - лебедзі

Мэта: развіваць у дзяцей дыялагічную мову, уменне дзейнічаць па слоўным сігнале, спалучаць словы з дзеяннямі.

Апiсанне гульні: выхавальнік прапануе пагуляць у гульню.

Вы, дзеці, будзеце гусямі, а я - вашай гаспадыняй. Вы пасвіцеся вось тут на траўцы (паказвае месца), а ў тым вугле будзе логава ваўка.

З дапамогай лічылкі дзеці выбіраюць “ваўка”. “Гусі” знаходзяцца ў адным канцы пакоя (пляцоўкі), “гаспадыня” – у другім, “воўк” – убаку. Далей паміж “гаспадыняй” і “гусямі” адбываецца наступны дыялог:

Гусі,гусі... – Га-га-га!

Есці хочаце? – Ага!

Дык ляціце... – Го-го-го...

Воўк зубаты за гарой.

Гусі,гусі! – Го-го-го.

Вы не бойцеся яго!

Першай гуска паляцела,

 Потым - гусяняты.

 І гусак падняўся смела,

Следам – воўк зубаты.

“Гусі” бягуць да “гаспадыні”. “Воўк” стараецца іх злавіць. Злавіўшы аднаго, ён вядзе яго у сваё логава. Калі “воўк” нікога не зловіць, “гаспадыня” гаворыць:

 Скочыў шэры на дарогу,

 Толькі не злавіў нікога! (Гульня паўтараецца.)

                                                  

Гарлачык

Мэта: практыкаваць у бегу, ва ўменні дзейнічаць па сігналу, хутка арыентавацца ў навакольным. Развіваць увагу.

 Апісанне гульні: дзеці сядзяць у крузе на кукішках. Гэта «гарлачыкі». Па кругу ходзіць пакупнік. Спыніўшыся каля каго-небудзь, ён пытаецца:

 Колькі каштуе «гарлачык»?

Дзіця адказвае:

За «гарлачык» гэты

Дай нам зусім крышку:

Кааб ніколі не хварэць –

Маннай кашы лыжку.

            Пасля гэтых слоў дзіця-гарлачык паднімаецца на ногі і бяжыць па кругу ў адным напрамку, а пакупнік – насустрач яму. Кожны імкнецца заняць свабоднае месца. Той, хто спазняецца, становіцца пакупніком.

Правілы гульні: дзеці павінны бегчы па кругу ў розных напрамках пасля слоў «...маннай кашы лыжку»; кожны з іх імкнецца заняць свабоднае месца.

      

Золата

 Мэта: развіваць хуткасць рэакцыі, спрыт, вытрымку, назіральнасць.

Апісанне гульні: дзеці садзяцца ў рад. Адно дзіця – водзячы. Ён дзеліць золата, непрыкметна хаваючы яго ў руках каго-небудзь з дзяцей. Потым водзячы адыходзіць на 3-4 крокі і крычыць: «Золата, да мяне!».

Той, у каго схавана золата, павінен усхапіцца і бегчы да водзячага. Алс ўсе ўважліва сочаць адзін за адным і імкнуцца затрымаць іграка з золатам. Калі іграку не ўдаецца выскачыць з рада, гульня пачынаецца спачатку, кожны застаецца на сваім месцы. Калі ж іграку з золатам удаецца вырвацца, ён становіцца вядучым, а вядучы займае яго месца. Гульня працягваецца.

Правілы гульні: дзеці не павінны падаваць выгляду, што золата ў іх няма.

 

 

 

 

 

Вартаўнік

  Мэта: развіваць хуткасць рэакцыі, уменне арыентавацца ў навакольных абставінах, смеласць, спрыт.

Апісанне гульні: выбраны па лічылцы вартаўнік падыходзіць да аднаго з дзяцей, якія стаяць свабодна па ўсёй пляцоўцы. Дзіця адразу ж прысядае на кукішкі, а вартаўнік кладзе яму руку на галаву — ахоўвае яго. Другой рукой ён імкнецца запляміць дзяцей, якія бегаюць па пляцоўцы і стараюцца дакрануцца да таго, хто сядзіць па кукішках.

 Правілы гульні: вартаўнік павінен пляміць дзяцей не адымаючы адной рукі з галавы дзіцяці, што сядзіць. Новым вартаўніком становіцца той, хто запляміць дзіця, якое сядзіць.

 

 

Міхасік

Мэта: садзейнічаць развіццю хуткасці, спрытнасці.

Інвентар: абручы або кольцы дыяметрам да 50 см.

Месца правядзення: зала, пляцоўка.

Апісанне гульні:  для правядзення гульні патрэбна мець некалькі кольцаў дыяметрам да 50 см., але іх павінна быць на адно менш, чым гульцоў.

Кольцы (або абручы) раскладваюцца па крузе, вакол іх становяцца гульцы. Адзін з гуляючых гаворыць такія словы:

Ты, Міхаська, не зявай, не зявай!

Лапаточкі абувай, абувай!

Правілы гульні: гучыць беларуская народная мелодыя, гульцы танцуючы рухаюцца па крузе. Як толькі музыка заканчваецца, усе спыняюцца і стараюцца як мага хутчэй “абуць лапці” – заняць свабоднае месца у адным з кольцаў. Гулец, які застаўся без “лапцяў”, выбывае з гульні.

Пасля гэтага забіраецца яшчэ адзін абруч, і гульня працягваецца да той пары, пакуль у крузе не застанецца адзін гулец. Ён лічыцца пераможцам. 

                                                                    

                                                                                  

Лянок

 Мэта: практыкаваць ва ўменні ўзгадняць рухі са словамі песні. Выхоўваць пачуццё калектывізму, цікавасць да народнага фальклору.

Апісанне гульні: з ліку тых, хто прымае ўдзел у гульні, выбіраецца «бабуля». Астатнія становяцца у круг. Яны пытаюцца:

            — Што ты, бабуля, нам прасці дасі?

Бабуля выходзіць у цэнтр круга і адказвае:

            — Старым бабулькам воўны пасмачку,

            А прыгожым маладзічкам белы лянок!

  Пасля гэтага дзеці разам з бабуляй пачынаюць спяваць, паказваючы рухамі дзеянні, пра якія гаворыцца у песні:

А мы сеялі, сеялі лянок,

Белы, слаўны кужалёк!

Урадзіся наш лянок!

Урадзіся кужалёк.

Мы лянок ірвалі, жалі,

У снапочкі збіралі.

Урадзіуся лянок

Белы, слаўны кужалёк.

Правілы гульні: дзеці павінны дакладна выконваць дзеянні, якія паказвае «бабуля».

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Іванка і Марылька

           

Задачы: развіваць узгодненасць рухаў, выхоўваць пачуццё калектывізму. 

Апісанне гульні: з ліку тых, хто гуляе, выбіраюць дзяўчынку Марыльку. Яна з хустачкай у руцэ становіцца ў сярэдзіну круга. Дзеці, узяўшыся за рукі, ідуць па кругу і спяваюць:

А дзе той Іванка,  (3 разы)

Што ўстае спазаранку.

Ён спрытны, працавіты

Танцуе, пяе і ў вучобе не адстае.

Іванка, выбежы, свой спрыт пакажы.

            Дзяўчынка Марылька ходзіць па кругу, шукае Іванку. Пасля таго як дзеці закончылі спяваць, яна спыняецца каля хлопчыка і запрашае Яго выйсці ў круг. Хлопчык Іванка са словамі «гоп-гоп-гоп» выбягае на сярэдзіну круга прыгаворваючы:

Як тупну нагой, да прытупну другой  (тупае нагамі)

Кругом пакружуся  (кружыцца)

Усім  людзям  пакажуся   (выконвае танцавальныя рухі).

            Марылька танцуе вакол Іванкі і махае хустачкай. Дзеці дружна пляскаюць у далоні і прыгаворваюць:

Танцуй, танцуй, Іванка, хоць да ранку,

Толькі Марыльку з сабой забяры.

            Іванка бярэ Марыльку за руку, вядзе яе на сваё месца ў крузе.

            Затым выбіраецца другая дзяўчынка Марылька і гульня працягваецца.

Правілы гульні: дзеці павінны выконваць танцавальныя рухі, узгадняючы іх са словамі песні.

 

Каноплі

Задача: выпрацоўваць навыкі хуткага бегу, уменне адгадаць тактычныя прыёмы праціўніка, фарміраваць вытрымку.

Апісанне гульні: ігракі па дамоўленасці выбіраюць гаспадара, становяцца ў шарэнгу і бяруцца за рукі. Гаспадар ідзе ўздоўж шарэнгі, спыняецца каля аднаго з ігракоў і пачынае з ім дыялог:

            - Прыходзь да мяпе каноплі палоць.

            - Не хачу!

            - А кашу есці?

            - Хоць зараз!

            - Ах ты, гультай! – і ў гэты жа час  бяжыць  у любы канец шарэнгі. Адначасова і ігрок бяжыць у тым жа напрамку, але за спінамі ігракоў. Хто першы — гаспадар ці гультай – возьме за руку апошняга ў шарэнзе, той становіцца з ім побач, а ігрок, які застаўся, займае месца гаспадара.

Правілы гульні: пасля слоў «Ах ты, гультай!» гаспадар можа зрабіці некалькі падманлівых рухаў; пакуль гаспадар не пабяжыць, гультай не мае права кранацца з месца.

 

Фарбы

Мэта: практыкаваць у бегу з лоўляй і выкрутамі, развіваць памяць, кемлівасць.

Апісанне гульні:  дзеці выбіраюць гаспадара фарбаў і адгадчыка Несцерку. Усе астатнія дзеці — фарбы.

            Несцерка адыходзіць убок, а гаспадар і фарбы ціхенька згаворваюцца, хто якой фарбай будзе. Назву фарбам можа даваць гаспадар, або яны выбіраюць самі. Кожны з тых, хто гуляе, выбірае сабе які-небудзь колер (зялёны, чырвоны, белы і г.д.). Гаспадар павінен добра запомніць, хто якая фарба.

            Калі назвы дадзены, фарбы і гаспадар прысядаюць на кукішкі і робяць выгляд, што засынаюць.

Тут да фарбаў падыходзіць Несцерка, тупае некалькі разоў нагой і гаворыць:

            - Стук-стук!

Гаспадар прачынаецца і пытаецца:

            - Хто тут?

            - Несцерка!

            - Чаго прыйшоў?

            - Па фарбу?

            - Па якую?

Несцерка называе які-небудзь колер, напрыклад:

            - Па сінюю!

Калі такога колеру сярод фарбаў няма, гаспадар гаворыць:

            - Такой фарбы ў нас няма!

А ўсе фарбы пляскаюць у ладкі і прыгаворваюць:

Пайдзі за сіненькі лясок,

Знайдзі сіні чабаток.

Панасі, панасі!

I нам прынясі!

Пасля гэтых слоў Несцерка адыходзіць убок, потым вяртаецца і працягвае з гаспадаром ранейшую гутарку:

            - Стук-стук!

            - Хто там?

            - Несцерка!

            - Чаго прыйшоў?

            - Па фарбу!

            - Па якую?

            - Па белую!

Калі белая фарба ёсць, гаспадар яму гаворыць:

            - Есць белая фарба, бяры яе!

«Фарба» ўцякае, а Несцерка яго ловіць.

Правілы гульні: дзіця-фарба павінна бегчы ў загадзя абазначанае месца, злоўленая фарба наступны раз у гульні ўдзел не прымае.

 

Гаспадыня і кот

Мэта: практыкаваць у бегу з лоўляй і выкрутамі, развіваць спрыт, вынослівасць.

Апісанне гульні: дзеці выбіраюць па лічылцы маці, дачку і ката. Усе астатнія збаночкі.

            Маці гаворыць:

            -  Вось там, каля бярозкі, будзе склеп. А вось тут – наш дом. Ідзіце ўсе, збаночкі, у дом!

            Збаночкі прыйшлі і спыніліся. Маці гаворыць:

            - Дапамажы мне, дачушка, збаночкі ў склеп аднесці! Маці бярэ двух дзяцей за рукі, дачка таксама   бярэ двух дзяцей за рукі, і ўсе ідуць ад дома да склепа – гэта яны збаночкі нясуць.

            Так і ходзяць маці з дачкою, пакуль не перанясуць у склеп усе збаночкі. У склепе збаночкі стаяць або сядзяць на кукішках.

            - Ну, дачка, - гаворыць маці, я на работу пайду, а ты дома сядзі ды наглядвай за катом, каб ён у склеп не залез, збаночкі не перакуліў.

            Сказала  і  адышла ўбок. Дачцэ сумна  адной сядзець, пайшла яна да сябровак. А кату толькі гэта і трэба. Азірнуўся ў адзін бок, у другі і пайшоў да склепа. Пачаў зба-ночкі перакульваць, кране лапкай і скажа:

            - У гэтым - смятанка! У гэтым - малако! У гэтым - тварог! У гэтым - кіслае малако! У гэтым - масла!

            Вярнуліся маці і дачка і пачалі лавіць ката. Ды дзе там - не даецца кот у рукі. Тады падымаюцца ўсе збаночкі і пачынаюць лавіць ката. Бегаюць ды прыгаворваюць:

            - Не выкруцішся, кот! Пападзешся, кот!

            - Давайце яго, свавольніка, сеткаю лавіць! — гаворыць маці.

            Хутка ўсе за рукі ўзяліся — атрымалася сетка. Пачалі ката сеткаю лавіць. Ён туды, ён сюды – ды не змог на гэты раз уцячы: трапіў у сетку.

            Пачаў прасіцца:

            - Адпусціце мяне! Не буду перакульваць збаночкі!

            Стаў круг шырэйшы. Усе гавораць кату:

            -  Патанцуй, паскачы, тады адпусцім!

            Кот танцуе. Усе бачаць: змарыўся кот. Разнялі сетку.

            - Выходзь, кот. Выходзь ды памятай:

Першы раз даруецца,

Другі — забараняецца!

            I разбегліся ўсе хто куды.

Правілы гульні: дзеці-збаночкі пачынаюць лавіць дзіця-ката толькі тады, калі іх аб гэтым просіць дзіця-маці; дзіця-кот лічыцца злоўленым, калі дзеці расшчэпяць рукі вакол яго.

 

Свінка

Мэта: ІІрактыкаваць у забіванні мяча ў цэль. Развіваць спрыт, хуткасць рэакцыі, дакладнасць рухаў.

Апісанне гульні: з ліку тых, хто гуляе, выбіраецца водзячы. У цэнтры нарысаванага круга выкопваецца яма-хлеў, побач з якім кладзецца мяч – свінка. Дзеці становяцца за лінію круга і прыгаворваюць:

            - Куба-куба-кубака, гонім свінку да хляўка!

            Пасля гэтых слоў водзячы палкай   ці   нагой   адкідвае свінку як мага далей убок. Усе бягуць да свінкі, псракідваюць яе адзін аднаму нагамі і спрабуюць загнаць у хлявок. Водзячы перашкаджае ім і выкідвае свінку з круга. Калі дзецям удаецца закінуць свінку ў хлеў, выбіраецца новы водзячы, і гульня працягваецца.

Правілы гульні: дзеці не павінны кранаць мяч рукамі; водзячы не мае права выходзіць за межы круга.

 

Паляванне на лісаў

 Мэта: практыкаваць у хадзьбе і бегу па кругу, ва ўменні хутка арыентавацца ў навакольным. Выхоўваць пачуццё калектывізму, узаемадапамогі.

Апісанне гульні: па дамоўленасці дзеці выбіраюць паляўнічага і пяць лісаў. Астатнія дзеці, узяўшыся  за рукі, утвараюць чатыры маленькіх кругі. Гэтыя кругі раўнамерна размяшчаюцца па пляцоўцы. Кожны круг – гэта лісіная нара, дзе жыве адзін ліс. Сярод кругоў бегае ліс, у якога няма пары. За ім палюе паляўнічы. Як толькі ліс залазіць у якую-небудзь нару, то ліс, што ў ёй знаходзіцца, павінен адразу ж пакінуць яе і ўцякаць ад паляўнічага ў другую нару. Злоўлены ліс становіцца паляўнічым.

Правілы  гульні:  у кожнай нары павінен жыць толькі адзін ліс. Паляўнічы не мае права лавіць ліса, які схаваўся ад яго ў крузе.

 

Шчупак

Мэта: удасканальваць навыкі руху калонай, мяняючы тэмп і напрамак. Развіваць спрыт, увагу, пачуццё прасторы.

Апісанне гульні: дзеці лічацца і выбіраюць шчупака і матку. Шчупак адыходзіць убок, а ўсе становяцца за маткай і моцна трымаюцца за яе і адзін за аднаго. Шчупак кідаецца то ў адзін, то ў другі бок і імкнецца схапіць самага апошняга ў калоне. Тыя доўгім хвастом стараюцца ўвільнуць ад шчупака. Гульня працягваецца да таго часу, пакуль не будуць схоплены ўсе, хто стаяў за маткаю.

Правілы гульні: ігрок лічыцца злоўленым, калі шчупак дакранецца да яго рукой; пры паўтарэнні гульні на ролю шчупака і маці назначаюць дзяцей з сярэдзіны калоны.

 

Палатно

Мэта: практыкаваць ва ўменні хадзіць па спіралі, узгадняючы свае рухі з рухамі дзяцей, якія ідуць побач; развіваць каардынацыю рухаў.

Апісанне гульні: дзеці, узяўшыся за рукі, утвараюць шарэнгу — гэта палатно. Першы ў шарэнзе называецца «маткай». Недалёка ад дзяцей стаіць кравец. Матка стаіць нерухома і паказвае дзецям, каб завіваліся вакол яе. Калі ўсе заўюцца, кравец забірае апошняга з ланцуга. Пасля гэтага ўсе развіваюцца, а матка пачынае лічыць, называючы кожнага пачаргова: «першае палатно», «другое палатно» і г.д. Не далічыўшыся апошняга палатна, яна пытаецца: «Дзе ж яшчэ адно палатно?» Ёй адказваюць: «Па ніткі пайшло!»

            Такім чынам, гульня працягваецца да таго часу, пакуль кравец не забярэ і не схавае па аднаму ўсіх дзяцей, акрамя маткі. Пасля гэтага матка ідзе шукаць палатно, а калі знойдзе, загадвае краўцу пералавіць дзяцей яе палатна. Яны разбягаюцца, а кравец іх ловіць.

Правілы гульні: стоячы ў шарэнзе, пры закручванні і раскручванні вакол маткі, трэба моцна трымаць адзін аднаго за рукі; дзіця-кравец павінна непрыкметна забраць дзіця-палатно і схаваць яго.

 

Вяроўка-змейка

Задача: развіваць хуткасць рэакцыі, спрыт і каардынацыю рухаў.

Апісанне гульні: на зямлі рысуюць вялікі круг, вакол якога садзяцца ўсе дзеці. За кругам ходзіць водзячы. Нечакана ён кідае на сярэдзіну круга вяроўку-змейку. Усе бягуць, імкнучыся як мага хутчэй стаць на яе. Каму месца не хопіць, выбывае з гульні.

Правілы гульні: нельга штурхаць іншых, імкнучыся стаць на вяроўку; водзячы, кідаючы змейку ў круг, паступова робіць яе карацейшай да таго часу, пакуль на яе зможа стаць толькі адзін удзельнік, які і становіцца водзячым.

                                                                                  

 

Кашка

Задача: удасканальваць навыкі бегу па кругу. Развіваць увагу.

Апісанне гульні: дзеці выбіраюць вядучага «кашавара» і становяцца тварам у круг. Кашавар бяжыць за спінамі дзяцей і непрыкметна падкідвае да ног каго-небудзь «лыжку» (хустачку, шышку, каменьчык). Пасля гэтага бяжыць яшчэ круг і падштурхоўвае іграка, якому падкінута лыжка, гаворачы: «Кашку вары!». Ігрок становіцца ў сярэдзіну круга, дзе павінен знаходзіцца да канца гульні. Калі Ігрок заўважыць падкінутую яму лыжку, ён падымае яе і сам становіцца кашаварам. Па меры таго як дзеці ідуць варыць кашку, круг звужаецца. Гульня заканчваецца, калі ў крузе застанецца не больш як чатыры ігракі.

Правілы гульні: ігракі ў крузе павінны заўважыць падкінутую лыжку, толькі паваротам галавы. Сыходзіць з месца забараняецца.

 

 

Рэшата

Задача: развіваць хуткасць і дакладнасць рухаў. Выхоўваць смеласць, сумленнасць.

Апісанне гульні: дзеці становяцца ў адзін рад. Дзіця, якое стаіць спераду, бярэ ў рукі палку, а ўсе астатнія трымаюць адзін аднаго рукамі за пояс. Адзін з дзяцей – водзячы не становіцца ў рад, ён бярэ хустачку, скручвае ў трубачку і на адным яе канцы завязвае невялікі вузельчык. Зрабіўшы, такім чынам, лёгенькі скрутачак, ён павінен стукнуць ім па плячах апошняга іграка. Але той не чакае гэтага. Ён зрываецца з месца, бяжыць да першага ў радзе, бярэ ў яго палку і становіцца перад ім, г.зн. хаваецца за палкай. Калі гэта іграку зрабіць удаецца, водзячы падбягае да дзіцяці, якое стала апошнім, і імкнецца ўдарыць яго. Так гуляюць да той пары, пакуль не падойдзе чарга бегчы іграку, які ў пачатку гульні стаяў спераду з палкай у руках. Тады скрутачак перадаецца гэтаму іграку, і гульня працягваецца.

Правілы гульні: калі ігрок не паспее схавацца за палкай, і атрымлівае скрутачкам па плячах, ён павінен бегчы яшчэ раз вакол рада дзяцей.

 

 

Паляўнічыя і качкі

Задача: развіваць хуткасць рэакцыі, спрыт і каардынацыю рухаў.

Апісанне гульні: дзеці дзеляцца на дзве каманды з аднолькавай колькасццю  ігракоў. Першая каманда – качкі, другая – паляўнічыя.  Паляўнічыя робяць знешні вялікі  круг и малююць яго. Качкі  робяць унутраны меншы круг на адлегласці 2,5 – 3 м ад круга паляўнічых. Па сігналу  паляўнічыя  страляюць  ў качак  – стараются папасці ў іх  мячом. Калі ўсе качкі будуць злоўлены, каманды мяняюцца месцамі.

Правілы  гульні: паляўнічым і качкам нельга выходзіть з намалёванага круга. Той, у каго папалі мячом,  выходзіць з гульні. Калі гуляюць некалькі каманд, выіграе тая каманда, якая хутчэй переловіць качак.

 

 

Пасадка бульбы

Задача: развіваць спрыт, вынослівасць, хуткасць рэакцыі.

Апісанне гульні:  ствараюцца  дзве каманды  па  пять чалавек. Гулец, які стаіць  першым, -  капітан, ён трымае ў руцэ  мешочак з пяццю бульбінамі

(каменчыкамі). На адлегласці  дваццаці  крокаў  ад  кожнай  калоны начэрчаны пяць кругоў.  Па сігналу капітаны бягуць  да  кругоў  и садзяць картошку па адной ў кожны круг, затым вяртаюцца  і  перадаюць мешочак наступнаму гульцу. Гулец з мешочкам бяжыць  збіраць бульбу і  г.д.

Правілы  гульні: капітаны стартуюць па сігналу. Гульцы не выходзяць за лінію без мешочка. Калі бульба  ўпала, яе трэба падняць, а затым бегчы. Падбегать да каманды патрэбна  з левага боку.

                                                                                   

 

 

 

 

 

 

 

Проса

Задача: удасканальваць навыкі бегу па кругу;  развіваць стрытнасць.

Апісанне гульні: дзеці  становяцца  ў адну шарэнгу. Вядучы падыходзіць да аднаго з іх і кажа:

Прыходзь да нас проса палоць.

Ніхачу!

А кашу есці?

Хоть зараз!

Ах, ты ж, гультай!

Пасля гэтых слоў вядучы  і гультай бягуць вакол шарэнгі і адзін з іх, хто прибег хутчэй, займае  у шарэнге свабоднае месца. Той, хто застаўся, будзе вядучым.

Правілы гульні: пачынаць бегчы патрэбна толькі пасля слоў: «Ах, ты ж, гультай!» Каб вядучы і гультай не перашкаджалі  адзін  аднаму ў час бега, вядучаму трэба  бегчы  ўздоўж шарэнгі перед дзяцьмі, а гультаю – за іх спінамі. Выйгравае той, хто першым стане ў шарэнгу.

                                                                             

Конікі

Задача: удасканальваць навыкі скачкоў на дзвюх нагах, або адной назе; развіваць трываласць.

Апісанне гульні: у сярэдзіне пляцоўкі чэрціцца такі  круг, каб у ім маглі свабодна размясціцца ўсе гуляючыя. Гульцы вібіраюць “шпака”, які становіцца ўкруг, “конікі” – за кругам. “Шпак”, скачучы на дзвюх нагах, ловіць “конікаў”, якіяпадбягаюць да круга, а пры набліжэнні “шпака” – адбягаюць.

        Злоўлены гулец становіцца ў круг і робіцца “шпаком”. Новы “шпак” павінны перамяшчацца такім жа чынам. “Конік” лічыцца злоўленым, калі “шпак” дакранецца да яго. Гульня заканчваецца, калі ўсе гульцы збяруцца ў сярэдзіне круга.

Правілы гульні:  “шпак” не мае права мяняць спосаб перамяшчэння.

 

 

 

 

 

Кансультацыя для педагогаў

“Неабходнасць выкарыстання

беларускай народнай музычнай творчасцi

ва ўстанове дашкольнай адукацыі”

 

Падрыхтавала І.І.Касянкова

намеснік загадчыка

па асноўнай дзейнасці

 

З маленства прывiваецца патрыятызм чалавеку, а найперш у сям’ii ва ўстанове дашкольнай адукацыі, бо там пачынае фармiравацца светапогляд грамадзянiна. I як неабходна юнаму чалавеку з дня ў дзень адчуваць i разумець непаўторнасць тых мясцiн, дзе нарадзiўся, той зямлi, якую называюць Радзiмай! Гэтае пачуццё пасля будзе даваць яму ў жыццi ўсё новыя i новыя сiлы. [8, с.11].

Важная асаблiвасць нашага часу – з’яднанне духоўнай спадчыны мiнулых стагоддзяў i сучаснасцi, нанава зразумелая неабходнасць выкарыстання народных педагагiчных традыцый у сiстэме адукацыii выхавання. [3, с.5]. Ведаць сваю нацыянальную народную творчасць, родную мову, гiсторыю i культуру – гэта значыць не парываць з вытокамi сваёй айчыны, свайго народа. Народ, якi не ведае i не хоча ведаць свайго мiнулага, нiколi не будзе мець будучага.

Беларуская народная музычная творчасць – гэта народная памяць, якая захоўвае духоўны вопыт народа, яго педагагiчныя погляды, што звязаны з мiнулым i цяперашнiм. [4, с.25]. Скрозь стагоддзi дайшла яна да нашых дзён. Захаваць яе, ведаць, перадаць наступным пакаленням – задача людзей, якiя жывуць сёння. Зварот да беларускай народнай музычнай творчасцi абумоўлiвае выхаванне любвi да роднага краю, адраджэнне нацыянальнай самасвядомасцi беларусаў, з’яўляецца фактарам, якi стымулюе авалоданне роднай мовай, узнаўленне народных традыцый, узбагачэнне культуры, станаўленне i развiццё нацыянальнай сiстэмы адукацыi. [7, с.2].

Дзецi павiнны мець уяўленнi аб тым, што беларуская зямля славiцца сваёй багацейшай старажытнай прафесiйнай, бытавой i народнай музычный культурай, а перш за ўсё самабытнай народнай песеннай творчасцю. Яе старадаўнiя традыцыйныя ўзоры дайшлі да нашых дзён разам з абрадамi, з якiмi яны складаюць адзiнае цэлае. Гэта калядныя, масленкi, юр’еўскiя, веснавыя, велiкодныя – валачобныя, троiцка – сямiцкiя, купальскiя, пятроўскiя, пакосныя, жнiўныя, восеньскiя песнii цэлы шэраг iншых.

Фальклорныя песня дапамагае развіццю эмацыянальнай сферы дзяцей, падрыхтоўвае да выканання пэўных сацыяльных роляў.Iдучы поруч з чалавекам па жыццi, песнi адлюстроўваюць асноўныя этапы гэтага жыцця.

Творы беларускай народнай музычнай творчасцi маюць вялiкае пазнавальнае i выхаваўчае значэнне, садзейнiчаюць развiццю вобразнасцi думкi, узбагачаюць мову дзяцей. Толькi ўзоры беларускай народнай музычнай творчасцi могуць духоўна ўзбагацiць дзiцячае асяроддзе, знаёмства з якiмi павiнна пачынацца з першых гадоў жыцця дзiцяцi, так як перыяд ранняга i дашкольнага дзяцiнства – найбольш спрыяльны этап у развiццi чалавечай асобы. Гэты ўзрост багацейшы па здольнасцях, дзiця хутка i захапляльна пазнае навакольны свет, убiрае вялiкую колькасць уражанняў. Дзiця вучыцца па iх гукам роднай мовы, iх мелодыi, потым авалодвае ўменнем разумець iх сэнс. Жыццё дзiцяцi нельга ўявiць без калыханак, забаўлянак, дзiцячых песень, прыпевак – асноўных форм дзiцячага фальклору.

Працэс далучэння выхаванцаў да беларускай народнай музычнай творчасцi можна падзялiць на два перыяда:

першы – гэта выхаванцы 3-5 гадоў (малодшая i сярэдняя групы);

другi –выхаванцы 5-7 гадоў (старэйшая група).

Першы перыяд – гэта перыяд убiрання i назапашвання уяўленняў. У гэтым узросце ўвыхаванцау назiраецца ўзвышаная ўспрыiмлiвасць, уражлiвасць, дапытлiвасць. У сувязi з гэтым актыўна ўжываўся метады нагляднага i славеснага навучання. Любая спецыяльна арганiзаваная дзейнасць з дзецьмi абавязкова суправаджаецца деманстрацыяй iлюстрацый, малюнкаў, сродкаў ІКТ, прыкладамi з асабiстага вопыту, выразным чытаннем дзiцячай мастацкай лiтаратуры.

Добрай падтрымкай у рабоце з дзецьмi з’яўляецца слуханне музычных твораўу выкананнiвядомых беларускіх выканаўцаў і музычных калектываў.

Усiм вядома, што гульня з’яўляецца вядучым вiдам дзейнасцi дзяцей дашкольнага узросту. Менавiта таму гульневы метад быўi застаецца традыцыйным сродкам дашкольнай педагогiкi[1, с.8].

Беларускiя народныя музычныя гульнi спрыяюць развiццю не толькi музычных здольнасцей («Што гэта за птушка?», «Сляпы музыкант» iiнш.), пашырюць слоунiкавы запас, выразнасць маулення («Пастух i статак», «Гусi –гусi», «Вожык i мышы» iiнш.), але i выхоўваюць такiя якасцi, як упэўненасць у сваiх сiлах, смеласць, спрытнасць («Воук i авечкi », «Рэдзька» iiнш.), павагу да працы («Макi-маковачкi», «Грушка» iiнш.) [6, с.4].

Выкананне беларускiх народных танцаў («Юрачка», «Мiкiта» iiнш.) спрыяе назапашванню асноўных музычна-рытмiчных рухаў, развiццю эмацыянальнай чуласцi, выхоўвае любоў да беларускага народнага танца, пачуцце калектывiзму.

Аснову форм і метадаў работы з дзецьмі складаюць творчыя заданні, дыдактычныя гульні, гульні-драматызацыі, інтэграваныя і комплексныя заняткі, народныя рухомыя гульні, фальклорныя святы, экскурсіі, сістэма работы з творамі вуснай народнай творчасці: беларускімі народнымі казкамі, народнымі прыказкамі, прымаўкамі, прыкметамі.

 

Спiс лiтаратуры

1. Анцыпiровiч, В.М. Фармiраванне музычнай культуры дашкольнiкаў     сродкамi беларускага фальклору: дапаможнiк для педагогаў устаноў,     якiя забяспечваюць атрыманне дашкольнай адукацыi / В.М. Анцыпiровiч.- Мн.: Зорны верасень, 2007.
2. Арлова, Г.П. Беларуская народая педагогiка / Г.П. Арлова.- Мн.: Народная асвета, 1993.
3. Дубініна, Дз.М. Родныя вобразы ў паэтычным слове: дапаможнік для педагогаў устаноў дашкольнай адукацыі: у 2 ч/ Дз.М. Дубініна.– Мазыр: ТАА ВД “Белы Вецер”, 2008.
4. Дубініна, Д.М. Родная прырода ў вуснай народнай творчасці: дапам. для педагогаў устаноў дашкольнай адукацыі / Д.М. Дубініна, А.А.Страха, Д.У. Дубінін. – Мінск: Нац. ін-т адукацыі, 2012.
5. Калачова, I. I. Народныя традыцыii звычаi выхавання. Этнапедагагiчная   спадчына народаў Беларусi/ I. I. Калачова.- Мн.: НIА,1996.
6. Леановiч, З.Л., Рылькова, Н.А. Дзiцячыя фальклорныя гульнi/ З.Л. Леановiч, Н.А. Рылькова.- Мн.:Народная асвета, 1995.
7. Никонова, Л.Е. Патриотическое воспитание детей старшего     дошкольного   возраста / Л.Е. Никонова.- Мн.: Народная асвета, 1991.
8. Старжынская, Н. С. Сябруем гуляем разам / Н. С. Старжынская.– Мн.: Нар. Асвета, 1994.

Устный  журнал для педагогов

 «Организация работы воспитателя дошкольного образования
по гражданско-патриотическому воспитанию детей  старшего  дошкольного возраста в условиях учреждения дошкольного образования»

 

 

Подготовила: Заместитель заведующего

 по основной деятельности

И.И.Косенкова

 

1-я  страница: Гражданско-патриотическое воспитание в учреждении дошкольного образования.

Гражданско-патриотическое воспитание в учреждении дошкольного образования обеспечивает планомерную и последовательную передачу исторического и социального опыта белорусского народа, воспитание уважения и гордости к государственным символам Республики Беларусь. Интерес ребенка к изучению такого объемного материала в значительной мере зависит от содержания образования. Поэтому гражданско-патриотическое воспитание не просто реализуется  традиционными методами образования, а черпает источники из педагогических идей белорусского народа, в основе которых культ человека, культ высокой морали и красоты, культ доброты. Тогда эмоционально-познавательные впечатления ребенка мотивируют к овладению родным языком, соблюдению народных и государственных традиций, стремление приобщаться к белорусской культуре.

Цель гражданско-патриотического воспитания дошкольников направлена на формирование первоначальных представлений о родном крае, уважительного отношения к ним, воспитание нравственности, патриотических чувств, гражданственности, трудолюбия,  приобщение к национальным ценностям, национальным культурным традициям,  сопричастности к современным событиям.

Реализация содержания гражданско-патриотического воспитания дошкольников обеспечивает формирование у них нравственных норм и приобретение социального опыта.

Задачи гражданско-патриотического воспитания дошкольников определены в Учебной программе дошкольного образования.

2-я страница: Содержание гражданско-патриотического воспитания дошкольников 

Содержание гражданско-патриотического воспитания дошкольников  можно раскрыть через следующие познавательные направления:

   1. История Беларуси: возникновение и развитие

   2. Символы Беларуси

    3. Достопримечательности Беларуси

   4. Государственные и народные праздники

    5. Знаменитые белорусы.

   6. Народные промыслы и искусство Беларуси

   7. Белорусское народное творчество

 

2-я страница: Содержание педагогической работы в старшей группе.
(от пяти до шести лет)

Педагог обсуждает с детьми и закрепляет чувство принадлежности и любви к своей семье: значение семьи в жизни человека; зачем нужна фамилия, откуда отчество; родословная - старинная белорусская традиция; герб семьи; будни и праздники в семье, традиции, совместный отдых. Он побуждает детей рассказывать о своей семье, близких родственниках, о занятиях и профессии членов семьи, о своем доме (своей квартире).

В разных видах деятельности педагог приобщает детей к богатству белорусского и русского языков, формирует ценностное отношение к ним, желание разговаривать на них. На занятиях по развитию речи, в течении дня белорусского языка, тематических вечеров педагог продолжает: формировать у детей представление о своей национальной принадлежности; знакомить с представителями других национальностей, живущих в Беларуси, их традициями и обычаями; воспитывать культуру толерантности (уважение достоинства всех без исключения людей, терпимость по отношению к другим).

Воспитатель дошкольного образования рассказывает о том, что наша страна состоит из шести областей, знакомит с названиями областей Беларуси, названиями соседних государств. У воспитанников формируется интерес к родному поселку, городу, к стране во время проведения рассказа, беседы, дидактической игры. На комплексных занятиях по музыкальному воспитанию, ознакомлению с окружающим миром, художественно-речевой, театрально-игровой деятельности, тематических эмоционально-познавательных занятиях педагог продолжает знакомить с символами белорусского государства: флагом, гербом, гимном.

В игровой, увлекательной, эмоциональной форме педагог продолжает знакомить  детей с праздниками: государственными (День Конституции,  День единения народов Беларуси и России, День Победы, День Государственного герба Республики Беларусь и Государственного флага Республики Беларусь, День Независимости Республики Беларусь (День Республики)) и общереспубликанскими (День Октябрьской революции, Новый год, День защитников Отечества и Вооруженных Сил Республики Беларусь, День женщин, Праздник труда). Старшие дошкольники активно включаются в подготовку (украшение группы, музыкального зала, изготовление традиционных подарков, создание коллажа, стенда, плаката и др.) и проведение национальных праздников (Рождество, Коляды, Масленица, Гуканне вясны, Пасха, Радуница, Благовещение, Купалье, Зажинки, Спас, Дожинки, Покров, Деды (День памяти); педагог расширяет представления о народной культуре и богатстве родного языка.

В процессе рассказов и бесед у дошкольников формируется понимание жизни в стране, определение своей значимости, они учатся строить свои личные жизненные планы, определять интересную им сферу трудовой деятельности на благо Родины, учатся конструктивному общению и взаимодействию с взрослыми людьми.  Педагог расширяет представления детей о деятельности просветителей, национальных героев, Президента Республики Беларусь, деятелей искусства, ученых, космонавтов, спортсменов и т.д. - на занятиях с использование презентаций, литературных произведений, легенд, преданий; на экскурсиях; в совместных с родителях  поисково-творческих заданиях (составление рассказов-описаний, поиск скульптурные композиции, создание коллажей, подбор изобразительного материала к литературным произведениям и др.); развивает патриотические и гражданские чувства.

В процессе специально организованной деятельности педагог продолжает формировать у старших дошкольников элементарные представления об историческом прошлом Беларуси: важных исторических событиях, важных общественных событиях, истории основания, происхождении названия поселка, улицы, города, исторических местах поселка, города, страны. С помощью сюжетно-ролевых игр, игр-путешествий, творческих заданий, экскурсий знакомит детей с достопримечательностями своего поселка, улицы, города, своей страны (историческими памятниками: храмами, костелами и др.; архитектурой: музеями, театрами, парками, стадионами и др.; промышленными и сельскохозяйственными производствами).

 

Список  литературы:

1. Формирование национального самосознания детей дошкольного возраста [Электронный ресурс]. – Режим доступа: https://praleska-red.by/wp-content/uploads/2016/07/2%D0%92%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%BD%D0%B5%D1%86%D0%BA%D0%B0%D1%8F.pdf.- Дата доступа 07/2016.
2. Авдеева, Е.В. «Патриотическое воспитание старших дошкольников». –Минск, 2004. – С. 18–20.
3. Воронецкая, Л. Н. Теории формирования национального самосознания детей дошкольного возраста в условиях информационного общества Беларуси / Л. Н. Воронецкая. – Минск: Бестпринт, 2016. – 208 с.

Воронецкая, Л. Н. Теории формирования национального самосознания детей дошкольного возраста в условиях информационного   общества Беларуси / Л. Н. Воронецкая. — Минск: Бестпринт, 2016

 

Формы і метады арганізацыі работы па развіцці маўлення

і культуры маўленчых зносін у дзяцей дашкольнага ўзросту

(кансультацыя для педагогаў)

 

Падрыхтавала І.І.Касянкова

намеснік загадчыка

па асноўнай дзейнасці

 

Згодна з артыкулам 21 Закона Рэспублікі Беларусь “Аб мовах у Рэспубліцы Беларусь”, кіраўнікі і педагагічныя работнікі сістэмы адукацыі павінны валодаць беларускай і рускай мовамі.

Навучанне і выхаванне дзяцей дашкольнага ўзросту арганізуецца ва ўмовах блізкароднаснага (беларуска-рускага) білінгвізму і накіравана на засваенне імі дзвюх дзяржаўных моў. З гэтай мэтай рэкамендуецца рэалізоўваць змест адукацыйнай вобласці "Развіццё маўлення і культура маўленчых зносін" ва ўстановах адукацыі з рускай мовай навучання і выхавання, адукацыйнай вобласці "Развіццё маўлення і культура маўленчых зносін" ва ўстановах адукацыі з беларускай мовай навучання і выхавання ў групе другога ранняга ўзросту (ад 1 года да 2 гадоў), першай малодшай (ад 2 да 3 гадоў), у першым паўгоддзі ў другой малодшай групе (ад 3 да 4 гадоў) у нерэгуляванай дзейнасці. З другога паўгоддзя ў другой малодшай групе (ад 3 да 4 гадоў) рэалізацыя зместу названых адукацыйных абласцей ва ўстановах адукацыі ажыццяўляецца ў спецыяльна арганізаванай дзейнасці ў адпаведнасці з тыпавым вучэбным планам дашкольнай адукацыі [4; 11].

Галоўная мэта падрыхтоўкі выхаванцаў да засваення роднай мовы – фарміраванне трывалых навыкаў беларускага маўлення, здольнасць выкарыстоўваць яго ў сваёй асноўнай функцыі зносін.

Для пашырэння сферы выкарыстання беларускай мовы ў дашкольных ўстановах, для развіцця маўленчых навыкаў, далучэння выхаванцаў да беларускай нацыянальнай культуры, паспяховасці фарміравання двухмоўя неабходна:

стварыць камунікатыўнае асяроддзе, якое забяспечвае ўключэнне дзвюх моў у разнастайныя віды дзіцячай дзейнасці;

арганізаваць адпаведнае прадметна-гульнявое асяроддзе;

праводзіць спецыяльна арганізаваныя формы адукацыйнага працэсу ў адпаведнасці са зместам абноўленай вучэбнай праграмы дашкольнай адукацыі;

павысіць прафесійны ўзровень педагагічных работнікаў па пытаннях лінгвістычнага і маўленчага развіцця выхаванцаў ва ўмовах блізкароднаснага двухмоўя;

садзейнічаць удзелу бацькоў у адукацыйным працэсе.

Пры рэалізацыі адукацыйнай вобласці “Развіццё маўлення і культуры маўленчых зносін” ва ўстановах дашкольнай адукацыі важна ўлічваць не толькі стварэнне моўнага асяроддзя, але і магчымасць выхаванцам увесь час актыўна дзейнічаць, свабодна ўключацца ў той ці іншы від дзеяння.

Каб арганізаваць гульнёвую дзейнасць, неабходна стварыць гульнятэку з уключэннем усіх відаў гульняў. Шырокае месца займаюць народныя (“Лянок”, “А мы проса сеялі”, “Бульба”), тэатральныя (“Да Бабулі на падворак”), сюжэтна-ролевыя (“Магазін гародніны”, “Цырульня”, “Бальніца хуткай медыцынскай дапамогі”), дыдактычныя (“Знайдзі такі ўзор”, “Жывёльны свет”, “Cімвалы Беларусі”, “Азёры роднага краю”, “Запаветныя мясціны Беларусі”, “Падарожжа па карце Беларусі”, “Хто дзе жыве”, “Хто такiя беларусы?”), рухомыя (“Кот і мышы”, “Грушка”, “Агароднік”, “Жмуркі”), якія важна рацыянальна размеркаваць у адукацыйным працэсе. Выхавальнікам гульнёвая дзейнасць дапамагае мэтанакіравана назапашваць моўны вопыт дзяцей і фарміраваць іх гульнёвую культуру, а таксама сродкамі гульні далучаць выхаванцаў да гісторыі беларускага народа, абрадаў і традыцый роднага краю.

Пры далучэнні дзяцей да беларускай мовы крыніцай ведаў з’яўляецца вусная народная творчасць – фальклор (загадкі, лічылкі, дражнілкі, прыказкі, прымаўкі, скорагаворкі, песенькі, пацешкі, казкі, легенды і паданні, быліны), а таксама творы беларускіх пісьменнікаў і кампазітараў.

Далучэнню выхаванцаў да беларускай мовы і нацыянальнай культуры спрыяе прадметна-прасторавае асяроддзе ўстаноў дашкольнай адукацыі. Групавыя памяшканні павінны вылучацца наяўнасцю беларускіх этнаграфічных куткоў, якія выклікаюць у дзяцей станоўчыя эстэтычныя эмоцыі і жаданне падтрымаць размову на беларускай мове. Куткі маюць разнастайнае напаўненне:

–     кніжны матэрыял для фарміравання цікавасці выхаванцаў да беларускай мовы (перыядычныя выданні, ілюстрацыі кніжнай графікі беларускіх мастацкіх твораў; слоўнікі па лексічных тэмах; мнематабліцы па змесце беларускіх народных казак, тэматычныя альбомы “Мой родны горад”, “Сямейнае дрэва”, “Мы – беларусы”, “Жывёлы Беларусі”, “Сімвалы Беларусі”, “Вырабы народных майстроў”, “Знаёмства з майстрамі пляцення”, “Ткацтва як адзін з відаў рамёстваў беларусаў” і інш.);

– прадметы, якія фарміруюць уяўленне аб дэкаратыўна-прыкладным мастацтве (беларускія народныя цацкі з саломкі, гліны, лёну, дрэва, лазы);

– беларускія музычныя інструменты (свістулькі, ляскоткі, цымбалы), партрэты беларускіх пісьменнікаў і паэтаў, кампазітараў, аўдыёзапісы беларускіх народных казак, мелодый сучасных аўтараў;

– разнастайныя віды тэатраў па змесце мастацкіх твораў беларускіх пісьменнікаў (бі-ба-бо, тэатр масак, лялечны тэатр, пальчыкавы тэатр і інш.).

Для рэалізацыі задач па адукацыйнай вобласці “Развіццё маўлення і культура маўленчых зносін” у спецыяльна арганізаванай дзейнасці выхавальнікі падбіраюць моўны і наглядны матэрыял, гульнёвыя заданні, праблемныя сітуацыі. У нерэгламентаванай дзейнасці плануюць творчыя заданні на нагляднай аснове, ствараюць умовы для камунікатыўнага асяроддзя. Для паступовага ўвядзення беларускай мовы ў розныя віды дзейнасці выхаванцаў можна выкарыстоўваюць лялек-беларусаў, персанажаў (Бульбашык, Буслік і інш.), асабліва пры маўленчых сітуацыях, гульнях-драматызацыях.

На працэс адукацыі і выхавання ўплывае ўвесь лад жыцця дзяцей у дашкольнай установе і дома, іх узаемаадносіны з равеснікамі і дарослымі. Неабходна, каб раздзелы, адукацыйныя вобласці, кампаненты, мэта і задачы вучэбнай праграмы дашкольнай адукацыі з абноўленым зместам знайшлі сваё адлюстраванне ва ўсіх відах і формах дзіцячай дзейнасці.

 

Спіс выкарыстанай літаратуры

 

1. Войтка, І. Ніводнага дня без беларускага слова / І. Войтка // Пралеска. – 2018. – № 5. – С. 19-21.

2. Дубініна, Дз.М. Культура Беларусі ў казках і паданнях: этнакультурная адукацыя дашкольнікаў: дапам. для педагогаў устаноў, якія забяспечваюць атрыманне дашк. адукацыі / Дз.М. Дубініна, Дз.У. Дубінін. – Мінск: Зорны верасень, 2008. – 120 с.

3. Дубініна, Дз.М. Родныя вобразы ў паэтычным слове: дапаможнік для педагогаў устаноў, якія забяспечваюць атрыманне дашкольнай адукацыі: у 2 ч. Ч. 1 / Дз.М. Дубініна. – Мазыр: ТАА ВД «Белы Вецер», 2008.

4. Інструктыўна-метадычнае пісьмо Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь "Аб арганізацыі ў 2019/2020 навучальным годзе адукацыйнага працэсу ва ўстановах адукацыі, якія рэалізуюць адукацыйную праграму дашкольнай адукацыі, адукацыйную праграму спецыяльнай адукацыі на ўзроўні дашкольнай адукацыі, адукацыйную праграму спецыяльнай адукацыі на ўзроўні дашкольнай адукацыі для асоб з інтэлектуальнай недастатковасцю» ад 10 ліпеня 2019.

5.Пралыгіна, Н.В. Фарміраванне нацыянальнай самасвядомасці ў дзяцей дашкольнага ўзросту сродкамі вуснай народнай творчасці / Н.В. Пралыгіна. – Мазыр: Белый Ветер, 2013.

6. Старжынская, Н.С. Сучасныя падыходы да нацыянальна-моўнай адукацыі дзяцей дашкольнага ўзросту / Н.С. Старжынская // Пралеска. – 2016. – № 10. – С. 3-8.

7.Эфектыўныя формы арганізацыі моўнага асяроддзя для зносін на беларускай мове ва ўстановах дашкольнай адукацыі: методыка-практычны матэрыял. – Віцебск: ДУДАД «ВАІРА», 2020. – 43с.